วิจัย การเสริมแรงทางบวก ประถม

งานวิจัยในชั้นเรียน

การศึกษาการปรับพฤติกรรมความรับผิดชอบในการทำงาน

ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4/3 

โดยการใช้การเสริมแรงทางบวก

โดย

นางสาว นันทกานต์       อาดปักษา

ช่วงชั้นที่ 2

ระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 4

ปีการศึกษา 2554

โรงเรียนเทพวิทยา   อ.บ้านโป่ง   จ.ราชบุรี

ชื่อเรื่อง: การศึกษาการปรับพฤติกรรมความรับผิดชอบในการทำงานของนักเรียนชั้นประถมศึกษา

    ปีที่ 4/3  โดยการใช้การเสริมแรงทางบวก

ชื่อผู้วิจัย: นางสาว นันทกานต์ อาดปักษา

ความเป็นมาของการทำงานวิจัย

                การเรียนการสอนในชั้นเรียน นอกจากจะเป็นสถานที่ให้ความรู้แล้ว ยังเป็นสถานที่ฝึกพฤติกรรมให้อยู่ในระเบียบวินัยตามความประสงค์ของสังคม  การขาดความรับผิดชอบในการทำงานเป็นพฤติกรรมที่เป็นปัญหา และเป็นอุปสรรคต่อการเรียนรู้อันเป็นผลทำให้การสอนไม่สามารถบรรลุจุดมุ่งหมายที่ตั้งไว้

                นักจิตวิทยาได้เสนอวิธีการปรับพฤติกรรมที่เป็นปัญหาของนักเรียนใหม่โดย เน้นการให้รางวัลแทนการลงโทษ ซึ่งใช้ทฤษฎีหลักการเรียนรู้มาประยุกต์ใช้กับพฤติกรรมของมนุษย์ สกินเนอร์นักจิตวิทยาที่สนใจในการปรับพฤติกรรมมีความเชื่อว่า  อินทรีย์เมื่อกระทำพฤติกรรมหนึ่งแล้วได้รับการเสริมแรง แนวโน้มที่จะกระทำพฤติกรรมนั้นบ่อยครั้งขึ้น  แต่ถ้าพฤติกรรมนั้นไม่ได้รับการเสริมแรง  พฤติกรรมนั้นจะมีความถี่ลดลงจนหายไป  นอกจากนี้ยังพบว่า อัตราการตอบสนองในพฤติกรรมที่พึงประสงค์จะเพิ่มขึ้นอย่างชัดเจนมากในระยะที่ได้รับการเสริมแรง ทฤษฎีนี้สามารถนำไปประยุกต์ปรับพฤติกรรมที่เป็นปัญหาในชั้นเรียนได้  คือเมื่อเด็กแสดงพฤติกรรมที่ดี  แล้วได้รับแรงเสริมจากครู เด็กมีแนวโน้มในการแสดงพฤติกรรมนั้นเพิ่มขึ้น  เด็กจะเห็นความสำคัญของการได้รับรางวัลและคำชมเชย การสัญญาว่าจะให้รางวัลจึงเป็นแรงจูงใจให้เด็กกระทำความดีได้มากกว่าการดุ หรือการขู่ว่าจะลงโทษ

                เนื่องจากครูเป็นผู้ที่มีหน้าที่ โดยตรงในการปรับพฤติกรรมที่เป็นปัญหาให้เป็นไปในทางที่พึงประสงค์ เพื่อให้เด็กไทยเจริญทุกด้าน ตามความมุ่งหมายของการศึกษา พฤติกรรมการขาดความรับผิดชอบในการทำงานของนักเรียน เป็นอุปสรรคต่อความเจริญก้าวหน้าทางการศึกษา และเป็นคุณลักษณะไม่พึงประสงค์ในสังคม

                ด้วยเหตุผลดังกล่าวนี้ผู้วิจัยจึงมีความสนใจที่จะศึกษาการปรับพฤติกรรมความรับผิดชอบในการทำงานของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4/3 โรงเรียนเทพวิทยา โดยการใช้การเสริมแรงทางบวก

วัตถุประสงค์ และเป้าหมายของการวิจัย

         เพื่อศึกษาการปรับพฤติกรรมความรับผิดชอบในการทำงานของนักเรียนชั้นประถมศึกษา  ปีที่  4/3โดยการใช้การเสริมแรงทางบวก

วิธีดำเนินการวิจัย

          ผู้วิจัยได้ดำเนินการวิจัยตามหัวข้อดังต่อไปนี้

1. ประชากร และกลุ่มตัวอย่าง
2. เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย
3. การดำเนินการทดลอง

1. ประชากร และกลุ่มตัวอย่าง

                ประชากรที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ เป็นนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4/3 ปีการศึกษา 2554  โรงเรียนเทพวิทยา ระดับชั้นประถมศึกษา  จำนวน 34 คน

                กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ คัดเลือกนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4/3  ปีการศึกษา 2554  โรงเรียนเทพวิทยา ระดับชั้นประถมศึกษา จำนวน 34 คน  ที่มีพฤติกรรมการขาดความรับผิดชอบในการทำงานจำนวน 3 คน คือ

1.      เด็กชาย ไตรภพ  เรืองฤทธิ์

2.      เด็กชาย ไกรศร   สุขเนตร

3.      เด็กชาย  เสนีย์     แกรอด

2. เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย

                - แบบบันทึกการสังเกตการทำงานในแต่ละวัน

3. การดำเนินการทดลอง

                การปรับพฤติกรรมครั้งนี้เป็นการทดลอง แบบใช้การสังเกต และบันทึกพฤติกรรมของนักเรียนใช้เวลาทั้งสิ้น 3 สัปดาห์ คือตั้งแต่วันที่ 22 พฤศจิกายน ถึงวันที่ 13 ธันวาคม  2554  โดยแบ่งเป็น 3 ระยะดังนี้

                ระยะที่ 1 : เป็นระยะเส้นฐานพฤติกรรมการขาดความรับผิดชอบในการทำงานระยะนี้ ผู้ดำเนิน การปรับพฤติกรรมทำการสังเกต และบันทึกพฤติกรรมใช้เวลา 1 สัปดาห์ เริ่มตั้งแต่วันที่ 22 พฤศจิกายน  ถึง วันที่  25 พฤศจิกายน 2554

                ระยะที่ 2 : เป็นระยะที่ใช้การเสริมแรงทางบวก คือการให้  ในการปรับพฤติกรรมการขาดความรับผิดชอบในการทำงานใช้เวลา 1 สัปดาห์  เริ่มตั้งแต่วันที่ 28 พฤศจิกายน  ถึงวันที่ 2 ธันวาคม  โดยผู้ปรับพฤติกรรมเป็นผู้ให้   และชี้แจงเงื่อนไขการให้  ให้นักเรียนทราบโดยจะให้   ในแต่ละวันที่นักเรียนรับผิดชอบในการทำงานเสร็จตามเวลาที่กำหนดโดยมีแบบบันทึกพฤติกรรมติดบนกระดานในห้องเรียน  ถ้านักเรียนคนใดได้  มากที่สุดเมื่อสิ้นสุดการทดลองจะได้รับรางวัล เช่น ลูกบอล,  Dragon Ball  หรือสติกเกอร์ 1 แผ่น ตามความพอใจ

                ระยะที่ 3 :  ระยะตรวจสอบความคงทนของพฤติกรรมที่ได้ปรับแล้ว ระยะนี้ใช้เวลา 1 สัปดาห์ เริ่มตั้งแต่วันที่ 7 ถึงวันที่ 13 พฤศจิกายน 2554 จะงดให้  แก่กลุ่มทดลอง  แต่จะใช้แรงเสริมทางสังคมได้แก่คำชมเชย  การแตะต้องสัมผัส  การพยักหน้ายอมรับ เป็นต้น

สรุปผล

                ระยะที่ 1:  เป็นระยะเส้นฐานพฤติกรรม ซึ่งยังไม่มีการเสริมด้วยการให้  และผู้ที่ถูกสังเกตยังไม่รู้ตัว ใช้เวลา 1 สัปดาห์นักเรียนจึงมีพฤติกรรมการขาดความรับผิดชอบในการทำงาน โดยเฉพาะ

-         เด็กชาย ไกรศร  สุขเนตร  ไม่จดการบ้านในแต่ละวิชา จดงานวิทยาศาสตร์, ภาษาไทย, จีน และสังคมไม่เสร็จ  และไม่ทำการบ้านมาส่งในแต่ละวิชา ต้องเรียกมาตักเตือนหลายครั้ง

-         เด็กชาย เสนีย์  แกรอด  ชอบร้องเพลงอยู่ตลอดเวลา  ทำให้ทำงานไม่เสร็จในแต่ละวิชา  ต้องตักเตือนหลายครั้ง

-         เด็กชาย ไตรภพ เรืองฤทธิ์  ชอบนั่งเหม่อลอย ไม่ทำงานต้องคอยกระตุ้นให้ทำงานอยู่ตลอดเวลา

ระยะที่ 2:  เป็นระยะที่จะเริ่มใช้

 ในการปรับพฤติกรรมเป็นเวลา 2 สัปดาห์ โดยแจ้งเงื่อนไขให้ผู้รับการปรับพฤติกรรมได้รับทราบว่าจะมีการให้ และจะให้  ในแต่ละวันที่นักเรียนรับผิดชอบในการทำงานเสร็จตามเวลาที่กำหนดโดยมีแบบบันทึกพฤติกรรมติดบนกระดานในห้องเรียนถ้านักเรียนคนใดได้มากที่สุดเมื่อถึงเวลาที่กำหนดจะได้รับรางวัลตามกติการที่กำหนดไว้  จากการสังเกตนักเรียนมีความพึงพอใจกับการได้รับแรงเสริมเป็น  ทั้ง 3 คน  มีความกระตือรือร้นและรับผิดชอบในการทำงานเสร็จตามกำหนดเวลาของแต่ละวัน แต่บางวันนักเรียน บางคนขาดความรับผิดชอบกในการทำงาน แต่พอเห็นเพื่อนได้รับ ก็จะมีความรับผิดชอบในการทำงานดีขึ้น

ระยะที่ 3:  เป็นสัปดาห์ที่ 3 ของการปรับพฤติกรรม และระยะนี้จะงดการให้  แต่จะให้แรงเสริมทางสังคมแทนโดยการกล่าวคำชมเชย  การสัมผัส และการพยักหน้า  นักเรียนมีความรับผิดชอบในการทำงานมากขึ้น และสามารถทำงานได้เสร็จตามกำหนดเวลา

ผลการวิจัย

                การให้แรงเสริมทางบวกคือ การให้ดาว สามารถลดพฤติกรรมการขาดความรับผิดชอบในการทำงานของนักเรียน ทั้ง 3 คนได้เป็นอย่างดี  เพราะนักเรียนมีความพึงพอใจที่ได้รับดาวเป็นแรงเสริม  มีความกระตือรือร้นในการทำงานมากขึ้น  เพื่อจะได้รางวัล หรือคำชมเชย  จึงสามารถนำวิธีการนี้ไปใช้กับการปรับพฤติกรรมของนักเรียนคนอื่นๆ ได้ต่อไป

แบบบันทึกพฤติกรรมความรับผิดชอบในการทำงาน

วันที่  24 ตุลาคม  2549   ถึงวันที่  10 พฤศจิกายน  2549

งานวิจัยในชั้นเรียน

เรื่องการแก้ปัญหานักเรียนเขียนสะกดคำไม่ถูกต้อง

  ผู้วิจัย

ครูฉายพรรณ  สนิทนาน

กลุ่มสาระการเรียนรู้  ภาษาไทย

ภาคเรียนที่ 2  ปีการศึกษา  2546

 ชื่องานวิจัย                      การแก้ปัญหานักเรียนเขียนสะกดคำไม่ถูกต้อง

ชื่อผู้วิจัย                     ครูฉายพรรณ  สนิทนาน

กลุ่มสาระการเรียนรู้        ภาษาไทย

จุดประสงค์การวิจัย

              การได้ค้นคว้าหาคำศัพท์ตามที่นักเรียนสนใจ  และการได้ฝึกเขียนบ่อยๆ  จะช่วยทำให้นักเรียนสามารถเขียนสะกดคำ  ( คำศัพท์ ) ในมาตราตัวสะกดต่างๆ ได้ถูกต้องมากยิ่งขึ้น

ระยะเวลาในการดำเนินการ

             มกราคม   -  กุมภาพันธ์   2547

ขั้นตอนการดำเนินการ

1.             ทดสอบก่อนเรียนโดยให้นักเรียนค้นคว้าหาคำศัพท์จากหนังสือพิมพ์  วารสารต่างๆ  ทุกมาตราตัวสะกด

2.             ตรวจผลงานนักเรียน  บันทึกคะแนน  โดยแบ่งคะแนนเป็น

-                   การเขียนโดยใช้ตัวสะกดตรงตามมาตราตัวสะกด

-                   การเขียนสะกดคำโดยใช้ตัวสะกดที่ไม่ตรงตามมาตราตัวสะกด

3.             บันทึกคะแนน

4.             เขียนสะกดคำจากใบงาน

5.             ตรวจผลงาน  โดยใช้เกณฑ์เดียวกับการตรวจแบบทดสอบก่อนเรียน

6.             บันทึกคะแนน

7.             เปรียบเทียบคะแนนตามเกณฑ์ที่กำหนด

8.             สรุปผลการวิจัย

 เรื่อง   การแก้ปัญหานักเรียนเขียนสะกดคำไม่ถูกต้อง

ความสำคัญและที่มา

จากการสอนทักษะการเขียนสะกดคำ  พบว่า  เมื่อครูให้นักเรียนอ่านบทเรียน  หรือ  หนังสือนอกเวลา  แล้วกำหนดคำให้นักเรียนเขียนตามคำบอก จากคำที่ครูกำหนดขึ้น  นักเรียนไม่สามารถเขียนคำได้ถูกต้อง  ตามมาตราตัวสะกด  ต่างๆ    ครูผู้สอนจึงจึงเกิดความคิดที่ว่า  การ  ให้นักเรียนค้นหาคำศัพท์ที่สะกดด้วยมาตราตัวสะกดต่างๆจากหนังสือพิมพ์  หรือวารสารต่างๆ  และการฝึกให้นักเรียนได้เขียนสะกดคำบ่อยๆ  จะช่วยให้นักเรียนเขียนสะกดคำได้ถูกต้องมากยิ่งขึ้น

จุดม่งหมาย

               การได้ค้นคว้าหาคำศัพท์ตามที่นักเรียนสนใจ  และการได้ฝึกเขียนบ่อยๆ จากใบงาน   จะช่วยทำให้นักเรียนสามารถเขียนสะกดคำ  ( คำศัพท์ ) ในมาตราตัวสะกดต่างๆ ได้ถูกต้องมากยิ่งขึ้น

ตัวแปรที่ศึกษา

              ในการวิจัยในครั้งนี้  ตัวแปรที่ศึกษาประกอบด้วย

1.             ตัวแปรอิสระ  คือ  นักเรียนฝึกเขียนสะกดคำจากเอกสารต่างๆ  และใบงาน

2.             ตัวแปรตาม    คือ  ความสามารถในการเขียนสะกดคำ

กรอบแนวคิดในการวิจัย

              ใบงานการเขียนสะกดคำต่างๆ    หมายถึง   ใบงานที่ผู้วิจัยจัดทำขึ้นมา  โดยการนำคำศัพท์ที่เขียนสะกดคำด้วยมาตราตัวสะกดต่างๆ  และเป็นคำที่นักเรียนมักจะใช้ตัวสะกดผิด  ในบทเรียนต่างๆ

              ความสามารถในการเขียนสะกดคำ   หมายถึง   คะแนนที่ได้จากการเขียนสะกดคำ  ก่อนเรียนและหลังเรียนที่ผู้วิจัยจัดทำขึ้น

ประโยชน์ที่ได้รับ

1.             ผู้เรียนเขียนสะกดคำได้ถูกต้องมากขึ้น

2.             ผู้เรียนเข้าใจและนำมาตราตัวสะกดต่างๆไปใช้ได้ถูกต้อง

ขอบเขตของการวิจัย

1.             นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6/2  จำนวน  1  คน

2.             ใบงาน  การเขียนสะกดคำศัพท์ในมาตราตัวสะกดต่างๆ   (  ช่วงชั้นที่ 2 )

ระยะเวลาในการดำเนินการ

                 มกราคม -  กุมภาพันธ์   2547

วิธีดำเนินการวิจัย

     ขั้นตอนการดำเนินงาน

1.             คัดเลือกนักเรียน

2.             มอบหมายงาน

3.             ดำเนินการ

4.             รวบรวมข้อมูล

5.             สรุปผล

  สรุปผลการดำเนินงานวิจัย

              1.    การทดสอบก่อนเรียน   นักเรียนคัดเลือกคำศัพท์ที่สะกดด้วยมาตราตัวสะกดต่างๆจากหนังสือพิมพ์   แล้วนำคำศัพท์มาติดลงในใบงานที่ครูกำหนดให้    9  มาตราตำสะกด     ผลการเขียนสะกดคำนักเรียนผ่านเกณฑ์ร้อยละ   60  จำนวน  7  มาตราตัวสะกด  มาตราแม่ ก กา และแม่  กม  ไม่ผ่านเกณฑ์   รวมเฉลี่ยทั้งหมดคิดเป็นร้อยละ  78.66

               2.   การทดสอบหลังเรียน    ใบงานที่  1  มาตราตัวสะกดแม่  ก กา    นักเรียนเขียนคำจากภาพที่กำหนดให้    ผลการเขียนสะกดคำผ่านเกณฑ์ร้อยละ  83.33

               3.    ใบงานที่  2  มาตราตัวสะกด  แม่  กง   เติมคำที่มีตัวสะกด   8   ข้อ   ผลการเขียนสะกดคำผ่านเกณฑ์ร้อยละ  100         

               4.   ใบงานที่  3  มาตราตัวสะกดแม่  กน   เติมตัวสะกด  เขียนคำ  และแต่งประโยค  จำนวน   26  ข้อ    ผลการเขียนสะกดคำผ่านเกณฑ์ร้อยละ  69.25                  

               5.   ใบงานที่  4  มาตราตัวสะกด  แม่  กม   เติมคำที่มีตัวสะกด  จำนวน  10  ข้อ    ผลการเขียนสะกดคำผ่านเกณฑ์ร้อยละ   70

               6.   ใบงานที่  5  มาตราตัวสะกด  แม่  เกย   หาคำที่มี ย  สะกด  และแต่งประโยค   เติมคำในประโยค   จำนวน   15   ข้อ  ผลการเขียนสะกดคำผ่านเกณฑ์ร้อยละ   80

               7.   ใบงานที่  6   มาตราตัวสะกด   แม่  เกอว  ระบายสีคำที่มี  ว  สะกด  จำนวน  8 ข้อผลการเขียนสะกดคำผ่านเกณฑ์ร้อยละ   62          

                 8.   ใบงานที่   7    มาตราตัวสะกด  แม่  กก   ระบายสีคำที่มีตัวสะกด  จำนวน  21  ข้อ   ผลการเขียนสะกดคำผ่านเเกณฑ์ร้อยละ   23.80

                 9.   ใบงานที่   8    มาตราตัวสะกด  แม่  กด   เติมคำที่มีตัวสะกด  จำนวน  12  ข้อ  ผลการเขียนสะกดคำผ่านเกณฑ์ร้อยละ   25

                10.   ใบงานที่   9    มาตราตัวสะกด  แม่  กบ  เติมคำที่มีตัวสะกด  จำนวน  10  ข้อ  ผลการเขียนสะกดคำผ่านเกณฑ์ร้อยละ   70

                11.   ผลจากการเขียนสะกดคำจากใบงานทั้ง  9  มาตราตัวสะกด  นักเรียนยังเขียนสะกดคำไม่ผ่านร้อยละ  60  จำนวน  2  มาตราตัวสะกด  คือ  แม่  กก  แม่กด   รวมเฉลี่ยทั้งหมดคิดเป็นร้อยละ  64.87      

จากผลการดำเนินงาน

              1.  ในภาพรวมจากการวิจัยเรื่องการแก้ปัญหานักเรียนเขียนสะกดคำไม่ถูกต้อง  พบว่า  นักเรียนยังจำมาตราตัวสะกดแต่ละมาตราตัวสะกดไม่ได้   จึงเขียนไม่ถูกต้อง  

2.             นักเรียนไม่ค่อยสนใจในการทำงาน  สังเกตจากชิ้นงานและลายมือ

3.             ครูผู้ทำงานวิจัย มีเวลาพบผู้เรียนห้องละ 1 คาบ  ต่อสัปดาห์  (นักเรียนทำงานหลังจากเรียนในชั่วโมงแล้ว )  ทำให้การดำเนินงานวิจัยครั้งนี้ยังไม่ประสบผลสำเร็จเท่าที่ควร 

4.             จากการสังเกตคิดว่านักเรียนหาคำศัพท์จากวารสารจะได้คะแนนมากกว่าในใบงาน

เพราะนักเรียนอาศัยความจำ  ไม่ได้มาจากความเข้าใจ

                                                                                      ตารางสรุปใบงาน

ตารางเปรียบเทียบคะแนนก่อนเขียนสะกดคำ  และหลังการเขียนสะกดคำ

เด็กชายวศิน    เจริญพานิช           ชั้นประถมศึกษาปีที่  6/2