นิทานเทพารักษ์กับคนตัดไม้ ข้อคิด

เทพารักษ์กับคนตัดไม้

ชายตัดฟืนคนหนึ่ง...เข้าไปตัดฟืนในป่า เผอิญเขาทำขวานพลัดตกลงไปในสระน้ำ"โธ่...โธ่...โธ่...ฉันจะทำอย่างไรดี ว่ายน้ำก็ไม่เป็น"ชายตัดฟืนคร่ำครวญอยู่ริมสระ เพราะเขาไม่มีเครื่องมือทำมาหากินอีก

เทพารักษ์ที่อยู่ใกล้ๆ อดสงสารไม่ได้ จึงปรากฏกายให้เห็น แล้วเอื้อมมือลงไปในสระน้ำ คว้าขวานเล่มหนึ่งส่งให้คนตัดฟืน "โอ...ท่าน...นี่มันขวานทอง ไม่ใช่ขวานของข้าหรอก" ชายตัดฟืนไม่ยอมรับ เทพารักษ์จึงงมขวานขึ้นมาให้อีกเล่มหนึ่ง

"นี่ก็ไม่ใช่ขวานของข้า...ของข้าขวานเหล็กธรรมดาท่าน ไม่ใช่ขวานเงิน" "เจ้าเป็นคนซื่อสัตย์" เทพารักษ์พูด "คนอย่างเจ้าหายาก เอ้าข้าให้ขวานทองกับขวานเงินเจ้าเป็นรางวัลก็แล้วกัน" กล่าวเสร็จแล้ว เทพารักษ์ก็หายตัวไป

คนตัดฟืน นำขวานทองและขวานเงินเดินกลับบ้าน พบใครก็อวดให้ชมและเล่าว่าได้มาอย่างไร "เทวดาท่านดีใจมากเลย ข้านั่งร้องไห้อยู่ริมสระเดี๋ยวเดียวเท่านั้น ท่านก็มางมขวานให้ แล้วก็ให้ขวานทองขวานเงินแก่ข้าอีกด้วย"

เพื่อนบ้านคนหนึ่ง อยากได้บ้าง จึงเข้าไปในป่า ทำทีหาฟืน แล้วก็โยนขวานของตนทิ้งลงในน้ำ "ฮือ...ฮือ...ฮือ... คราวนี้ข้าหมดทางหากินแน่ ๆ " เทพารักษ์มางมขวานให้เช่นเคย "เอ้า ขวานทองเล่มนี้ของเจ้าใช่ไหม ? " "ใช่ ใช่แล้วท่าน ของข้าเอง" ชายโลภมากพูดอย่างยินดี "เจ้าคนโกงไม่น่าคบ " พูดแล้ว เทพารักษ์ก็หายวับไปกับขวานทอง และเพื่อนบ้านคนนั้นก็ไม่ได้รับขวานที่ตกลงไปในสระคืนอีกด้วย

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า "โลภมากลาภหาย

คนตัดไม้กับเทพารักษ์

หมวดหมู่ : นิทาน

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว…
มีชาวป่าคนหนึ่งเข้าป่าไปเพื่อจะตัดไม้มาทำเป็นฟืน และขณะที่กำลังตัดไม้อยู่ริมลำธารนั้นเองเขาได้ทำขวานหลุดมือจมลงไปในน้ำ

เขาไม่รู้จะทำอย่างไรเพราะลำธารนั้นลึกและเขาก็ว่ายน้ำไม่เป็น จึงได้แต่นั่งร้องไห้อยู่ริมลำธาร เทพารักษ์เห็นดังนั้นก็สงสารจึงปรากฏกายขึ้น แล้วไปงมขวานทองคำมาให้ 1 เล่ม คนตัดไม้เป็นคนซื่อจึงตอบไปว่า “ขวานเล่มนี้ไม่ใช่ของข้าพเจ้าหรอก”

เทพารักษ์จึงงมให้ใหม่อีกคราวนี้ ส่งขวานเงินให้ เขาก็ไม่ยอมรับแล้วยังยืนยันว่าไม่ใช่ขวานของตนเอง

ครั้งนี้เทพารักษ์จึงงมขวานเหล็กอันเก่าคร่ำคราอันที่ตกน้ำมาให้ คนตัดไม้ดีใจมากรีบบอกว่าเป็นขวานของตน

เมื่อเทพารักษ์เห็นดังนั้นก็ชื่นชมในความซื่อสัตย์ของคนตัดไม้ พร้อมกับมอบขวานทองคำและขวานเงินให้เป็นของขวัญไปด้วยพอกลับมาถึงบ้านเขาก็ไปเล่าให้เพื่อนฟัง เพื่อนจึงเกิดความอิจฉาอยากจะได้ขวานทองบ้าง

ชายคนนั้นจึงรีบเข้าป่าไปทำทีเป็นตัดต้นไม้แล้วพลาดทำขวานหลุดมือตกลงไปในลำธาร เขาแกล้งทำเป็นร้องไห้อยู่ริมลำธารนั่นไม่นานเทพารักษ์ก็ปรากฏกายขึ้น พร้อมกับงมขวานทองคำมายื่นให้ พร้อมกับบอกว่า “นี่ใช่ขวานของเจ้าหรือไม่“ ชายคนนั้นเห็นขวานทองก็ดีใจ รีบบอกนั่นคือขวานของตนที่ทำตกน้ำ

เทพารักษ์เห็นเขาเป็นคนโลภ ไม่ซื่อสัตย์ จึงไม่ยอมให้ขวานทองคำแก่เขา แล้วเทพารักษ์ก็หายตัวไปทันที ปล่อยให้เขานั่งร้องไห้เสียดายขวานเหล็กไปตามลำพัง

นิทานอีสป คนตัดไม้กับเทพารักษ์ นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า:

คนซื่อสัตย์ ย่อมได้รับผลดีตอบแทน

ภาพประกอบจาก
youtube.com/watch?v=Q8X-HwjLnEI

-------------- advertisements --------------

Comments