พลเมืองดีในระบอบประชาธิปไตยเมื่อมีอายุครบกี่ปีมีหน้าที่ต้องไปใช้สิทธิเลือกตั้ง

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

การเลือกตั้งโดยการหย่อนบัตรในฝรั่งเศส

อายุที่มีสิทธิเลือกตั้งเป็นอายุขั้นต่ำที่กฎหมายกำหนดให้บุคคลนั้นต้องมีอายุไม่น้อยกว่าที่กำหนดไว้มีสิทธิ์เลือกตั้งได้อย่างถูกต้อง ส่วนใหญ่มีกำหนดไว้ที่ 18 ปี แต่พบว่าบางประเทศสามารถใช้สิทธิ์นี้ได้ตั้งแต่ 16 ปี ในทางกลับกันในบางรัฐกำหนดไว้สูงถึง 25 (รายละเอียดตามรายการด้านล่างนี้) โดยมากแล้วอายุที่มีสิทธิ์เลือกตั้งจะระบุไว้ในรัฐธรรมนูญ นอกจากนี้แล้วในบางประเทศได้กำหนดให้การเลือกตั้งเป็นหน้าที่ที่ต้องทำสำหรับผู้มีสิทธิ์ ในขณะที่หลายประเทศไม่ได้บังคับแต่อย่างใด

นับแต่มีสิทธิ์การออกเสียงในระบอบประชาธิปไตย เดิมนั้นได้กำหนดอายุขั้นต่ำไว้ที่ 21 ปีหรือสูงกว่า ต่อมาในช่วงทศวรรษที่ 1970 หลายประเทศได้ลงอายุขั้นต่ำลงเป็น 18 ปี ในหลายประเทศมีการถกประเด็นในการลดอายุของผู้มีสิทธิ์เลือกตั้งให้ต่ำกว่า 18 ปี

ประวัติ[แก้]

ในปี ค.ศ. 1890 (พ.ศ. 2433) สาธารณรัฐแอฟริกาใต้ได้กำหนดอายุที่มีสิทธิ์เลือกตั้งไว้ที่ไม่น้อยกว่า 16 ปี[1]

ก่อนสงครามโลกครั้งที่สอง ในปี ค.ศ. 1939 (พ.ศ. 2482)-ค.ศ. 1945 (พ.ศ. 2488) เกือบทุกประเทศได้กำหนดอายุขั้นต่ำที่มีสิทธิ์เลือกตั้งไว้ที่ไม่ต่ำกว่า 21 ปี กระทั่งในปี ค.ศ. 1946 (พ.ศ. 2489) เช็กโกสโลวาเกียเป็นประเทศแรกของโลกที่ลดอายุขั้นต่ำลงเหลือ 20 ปี จากนั้นภายในปี ค.ศ. 1968 (พ.ศ. 2511) มี 17 ประเทศได้ลดอายุที่มีสิทธิ์เลือกตั้งลง[2] หลายประเทศได้ทยอยลดอายุขั้นต่ำนี้ลงในช่วงคริสตทศวรรษที่ 1960-1970 โดยเฉพาะในยุโรปตะวันตก โดยเริ่มที่สหราชอาณาจักรในปี ค.ศ. 1969 (พ.ศ. 2512)[3], สหรัฐในปี ค.ศ. 1971 (พ.ศ. 2514) ตามการแก้ไขรัฐธรรมนูญครั้งที่ 26, แคนาดาและเยอรมนีตะวันตกในปี ค.ศ. 1972 (พ.ศ. 2515), ออสเตรเลียและฝรั่งเศสในปี ค.ศ. 1974 (พ.ศ. 2517) และอีกหลายประเทศต่อมา กระทั่งสิ้นสุดคริสต์ศตวรรษที่ 20 อายุที่มีสิทธิ์เลือกตั้งของหลายรัฐทั่วโลกกำหนดไว้ที่ 18 ปี อย่างไรก็ตามยังมีบางดินแดนที่ยังคงกำหนดอายุที่มีสิทธิ์เลือกตั้งไว้ที่ 20 ปีหรือสูงกว่า และมีส่วนหนึ่งที่กำหนดไว้ที่ 16 และ 17 ปี[4]

ในปลายคริสต์ศตวรรษที่ 20 และต้นศตวรรษที่ 21 นั้น อินเดีย สวิสเซอร์แลนด์ ออสเตรีย และโมร็อกโก ได้ลดอายุที่มีสิทธิ์เลือกตั้งเหลือ 18 ปี ส่วนญี่ปุ่นได้ลดอายุที่มีสิทธิ์เลือกตั้งลงจาก 20 ปีเป็น 18 ปีในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 2016 (พ.ศ. 2559)[5]

จากข้อมูลในค.ศ. 2007 (พ.ศ. 2550) มัลดีฟส์มีการถกในประเด็นดังกล่าว[6][7]

อายุที่มีสิทธิ์เลือกตั้งแต่ละประเทศ[แก้]

อายุที่มีสิทธิ์เลือกตั้ง

  16 ปี

  17 ปี

  18 ปี

  19 ปี

  20 ปี

  21 ปี

โดยมากแต่ละรัฐได้กำหนดอายุที่มีสิทธิ์เลือกตั้งไว้ที่ 18 ปี ส่วนติมอร์ตะวันออก กรีซ อินโดนีเซีย เกาหลีเหนือ ซูดานใต้ และซูดานกำหนดอายุขั้นต่ำไว้ที่ 17 ปี ในขณะที่อาร์เจนตินา ออสเตรีย บราซิล คิวบา เอกวาดอร์ มอลตา นิการากัว และไอล์ออฟแมน เจอร์ซีย์ เกิร์นซีย์ (ซึ่งเป็นสามดินแดนปกครองตนเองภายใต้อธิปไตยของสหราชอาณาจักร) กำหนดไว้ที่ 16 ปี อายุขั้นต่ำที่มากที่สุดที่กำหนดไว้อยู่ที่ 21 ปียังมีผลบังคับใช้ในหลายดินแดน บางประเทศมีการกำหนดอายุที่มีสิทธิ์เลือกตั้งที่หลากหลาย โดยมักกำหนดให้ลดอายุขั้นต่ำลงในการออกเสียงในระดับรัฐ ท้องถิ่น หรือเทศบาล

มีเพียงนครรัฐวาติกันที่กำหนดอายุของพระคาร์ดินัลในการเลือกสมเด็จพระสันตปาปาไว้สูงสุดที่ 80 ปี

รายชื่อประเทศเรียงตามตัวอักษร[แก้]

รายชื่อที่เรียงตามตัวอักษรดังต่อไปนี้แสดงอายุที่มีสิทธิ์เลือกตั้งในประเทศต่าง ๆ ทั่วโลก[8]

ก[แก้]

• กรีซ เดิมกำหนดไว้ที่ 18 ปี นับแต่เดือนกรกฎาคม ค.ศ. 2016 (พ.ศ. 2559) เป็นต้นไปได้ลดลงเหลือ 17 ปี[9]
• กรีนแลนด์ กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• กวม กำหนดไว้ที่ 18 ปี แต่ไม่สิทธิ์ในการเลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐแม้เป็นพลเมืองสหรัฐ
• กัมพูชา กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• กัวเดอลุป กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• กัวเตมาลา กำหนดไว้ที่ 18 ปี ส่วนกำลังพลในกองประจำการไม่อาจออกเสียงได้และถูกจำกัดอยู่ภายในค่ายทหารในวันเลือกตั้ง
• กาตาร์ กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• กานา กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• กาบอง กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• กาบูเวร์ดี กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• กายอานา กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• กินี กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• กินี-บิสเซา กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• กือราเซา กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• เกรเนดา กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• เกาหลีใต้ เดิมกำหนดไว้ที่ 19 ปี ต่อมาในเดือนธันวาคม ค.ศ. 2019 (พ.ศ. 2562) ได้กำหนดไว้ที่ 18 ปี[10]
• เกาหลีเหนือ กำหนดไว้ที่ 17 ปี ส่วนกำลังพลทหารมีสิทธิ์เลือกตั้งทุกคนโดยไม่ต้องคำนึงถึงอายุ[11]
• เกาะนอร์ฟอล์ก กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• เกิร์นซีย์ กำหนดไว้ที่ 16 ปี[12]
• แกมเบีย กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• โกตดิวัวร์ กำหนดไว้ที่ 18 ปี

ค[แก้]

• คอซอวอ กำหนดไว้ที่ 18 ปี[13][14]
• คอโมโรส กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• คอสตาริกา กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• คาซัคสถาน กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• คิริบาส กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• คิวบา กำหนดไว้ที่ 16 ปี
• คีร์กีซสถาน กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• คูเวต กำหนดไว้ที่ 21 ปีสำหรับผู้ที่ไม่ได้เป็นทหารหรือตำรวจ และผู้มีสิทธิ์ออกเสียงต้องเป็นพลเมืองอย่างน้อย 20 ปี ปัจจุบันอยู่ระหว่างการลดจำนวนปีลงเหลือ 18 ปี[15]
• เคนยา กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• แคนาดา กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• แคเมอรูน กำหนดไว้ที่ 20 ปี
• โครเอเชีย กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• โคลอมเบีย กำหนดไว้ที่ 18 ปี

จ[แก้]

• จอร์เจีย กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• จอร์แดน กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• จาเมกา กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• จิบูตี กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• จีน กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• เจอร์ซีย์ กำหนดไว้ที่ 16 ปี

ช[แก้]

• ชาด กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• ชิลี กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• เช็กเกีย (สาธารณรัฐเช็ก) กำหนดไว้ที่ 18 ปี

ซ[แก้]

• ซานมารีโน กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• ซามัว กำหนดไว้ที่ 21 ปี
• ซาอุดีอาระเบีย กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• ซินต์มาร์เติน กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• ซิมบับเว กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• ซีเรีย กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• ซูดาน กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• ซูรินาม กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• เซเชลส์ กำหนดไว้ที่ 18 ปี[16]
• เซนต์คิตส์และเนวิส กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• เซนต์ลูเชีย กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• เซนต์วินเซนต์และเกรนาดีนส์ กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• เซนต์เฮเลนา กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• เซเนกัล กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• เซอร์เบีย กำหนดไว้ที่ 18 ปี[17]
• เซาตูเมและปรินซีปี กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• เซาท์ซูดาน กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• เซียร์ราลีโอน กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• แซมเบีย กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• แซ็งปีแยร์และมีเกอลง กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• โซมาเลีย กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• ไซปรัส กำหนดไว้ที่ 18 ปี

ญ[แก้]

• ญี่ปุ่น เดิมกำหนดไว้ที่ 20 ปี ต่อมาในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 2016 (พ.ศ. 2559) ได้กำหนดใหม่เป็น 18 ปี และในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 2018 (พ.ศ. 2561) ได้กำหนดอายุที่มีสิทธิ์ลงประชามติตามรัฐธรรมนูญจากเดิม 20 ปีเป็น 18 ปี[18][19]

ด[แก้]

• ดอมินีกา กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• เดนมาร์ก กำหนดไว้ที่ 18 ปี

ต[แก้]

• ตรินิแดดและโตเบโก กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• ตองงา กำหนดไว้ที่ 21 ปี
• ติมอร์-เลสเต กำหนดไว้ที่ 17 ปี
• ตุรกี กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• ตูนิเซีย กำหนดไว้ที่ 18 ปี (โดยมีข้อยกเว้นบางประการ)[20]
• ตูวาลู กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• เติร์กเมนิสถาน กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• โตโก กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• ไต้หวัน กำหนดไว้ที่ 20 ปีสำหรับการเลือกตั้ง และ 18 ปีสำหรับการลงประชามติ

ท[แก้]

• ทาจิกิสถาน กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• แทนซาเนีย กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• ไทย กำหนดไว้ที่ 18 ปี โดยเป็นผู้มีสัญชาติตั้งแต่เกิดหรือแปลงสัญชาติมาไม่น้อยกว่า 5 ปี
• โทเคอเลา กำหนดไว้ที่ 21 ปี

น[แก้]

• นอร์ทมาซิโดเนีย กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• นอร์เวย์ กำหนดไว้ที่ 18 ปีส่วนผู้ที่อายุ 17 ปีสามารถใช้สิทธิ์เลือกตั้งสภาผู้แทนราษฎรหากในผู้นั้นมีอายุย่างก้าว 18 ปีในปีที่จัดการเลือกตั้ง
• นามิเบีย กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• นาอูรู กำหนดไว้ที่ 20 ปี
• นิการากัว กำหนดไว้ที่ 16 ปี
• นิวแคลิโดเนีย กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• นิวซีแลนด์ กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• นีวเว กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• เนเธอร์แลนด์ กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• เนปาล กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• ไนจีเรีย กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• ไนเจอร์ กำหนดไว้ที่ 18 ปี

บ[แก้]

• บราซิล กำหนดไว้ที่ 16 ปี และให้ผู้มีอายุในช่วง 18-70 ปีต้องไปใช้สิทธิ์ เว้นการบังคับนั้นแก่พลเมืองที่ไม่รู้หนังสือ
• บรูไนดารุสซาลาม กำหนดไว้ที่ 18 ปี (เฉพาะการเลือกตั้งระดับหมู่บ้าน)
• บอตสวานา กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา กำหนดไว้ที่ 18 ปี เว้นแต่ผู้มีงานทำได้กำหนดไว้ที่ 16 ปี
• บังกลาเทศ กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• บัลแกเรีย กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• บาร์เบโดส กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• บาห์เรน กำหนดไว้ที่ 20 ปี[21]
• บาฮามาส กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• บุรุนดี กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• บูร์กินาฟาโซ กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• เบนิน กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• เบลเยียม กำหนดให้ผู้ที่อายุ 18 ปีขึ้นไปต้องไปใช้สิทธิ์
• เบลารุส กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• เบลีซ กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• เบอร์มิวดา กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• โบลิเวีย กำหนดให้ผู้ที่อายุ 18 ปีขึ้นไปต้องไปใช้สิทธิ์อย่างทั่วถึง

ป[แก้]

• ปากีสถาน กำหนดไว้ที่ 18 ปี โดยมีการสงวนที่นั่งในรัฐสภาสำหรับผู้หญิงที่ไม่เป็นมุสลิม
• ปานามา กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• ปาปัวนิวกินี กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• ปารากวัย กำหนดให้ผู้ที่อายุตั้งแต่ 18-75 ปีต้องไปใช้สิทธิ์อย่างทั่วถึง
• ปาเลา กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• เปรู กำหนดให้ผู้ที่อายุตั้งแต่ 18-70 ปีต้องไปใช้สิทธิ์อย่างทั่วถึง เดิมทหารและตำรวจแห่งรัฐไม่สามารถลงเสียงเลือกตั้งกระทั่งมีการปฏิรูปรัฐธรรมนูญในปี ค.ศ. 2005 (พ.ศ. 2548)[22])
• เปอร์โตริโก กำหนดไว้ที่ กำหนดไว้ที่ 18 ปี แต่ไม่สิทธิ์ในการเลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐแม้เป็นผู้พำนักบนเกาะจะเป็นพลเมืองสหรัฐ
• โปรตุเกส กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• โปแลนด์ กำหนดไว้ที่ 18 ปี

ฝ[แก้]

• ฝรั่งเศส กำหนดไว้ที่ 18 ปี

พ[แก้]

• พม่า กำหนดไว้ที่ 18 ปี

ฟ[แก้]

• ฟีจี กำหนดไว้ที่ 18 ปีตามรัฐธรรมนูญ
• ฟินแลนด์ กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• ฟิลิปปินส์ กำหนดไว้ที่ 18 ปี
  • สำหรับสภาเยาวชน เดิมกำหนดไว้ที่ 15-18 ปี ปัจจุบันกำหนดไว้ที่ 18-30 ปี โดยผู้มีสิทธิ์ได้รับอนุญาตให้อยู่ในตำแหน่งได้หากบรรลุอายุที่กำหนดไว้
• เฟรนช์พอลินีเชีย กำหนดไว้ที่ 18 ปี

ภ[แก้]

• ภูฏาน กำหนดไว้ที่ 18 ปี

ม[แก้]

• มองโกเลีย กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• มอนเตเนโกร กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• มอนต์เซอร์รัต กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• มอริเชียส กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• มอริเตเนีย กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• มอลโดวา กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• มอลตา กำหนดไว้ที่ 16 ปี
• มัลดีฟส์ กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• มาเก๊า ในกรณีการเลือกตั้งทางตรง ได้กำหนดไว้ที่ 18 ปีอย่างทั่วถึงสำหรับผู้ที่พำนักอย่างถาวรในฮ่องกงภายใน 7 ปีที่ผ่านมา ส่วนการเลือกตั้งทางอ้อมได้จำกัดผู้มีสิทธิ์ไว้เฉพาะกลุ่มบริษัทที่ลงทะเบียนไว้ (ปัจจุบันมีการลงทะเบียนทั้งสิ้น 973 เสียง) และสมาชิกจากองค์กรปกครองส่วนภูมิภาค เทศบาล และรัฐบาลกลางจำนวน 300 คน
• มาดากัสการ์ กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• มายอต กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• มาร์ตีนิก กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• มาลาวี กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• มาลี กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• มาเลเซีย กำหนดไว้ที่ 18 ปี (มีผลในอนาคต)[23]
• เม็กซิโก กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• โมซัมบิก กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• โมนาโก กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• โมร็อกโก กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• ไมโครนีเซีย กำหนดไว้ที่ 18 ปี

ย[แก้]

• ยิบรอลตาร์ กำหนดให้ผู้ที่มีอายุ 18 ปีเป็นต้นไปมีสิทธิ์อย่างทั่วถึง รวมทั้งพลเมืองอังกฤษอื่นที่พำนักในดินแดนไม่น้อยกว่า 6 เดือน
• ยูกันดา กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• ยูเครน กำหนดไว้ที่ 18 ปี[24]
• เยเมน กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• เยอรมนี กำหนดไว้ที่ 18 ปี
  • กำหนดไว้ที่ 16 ปีไว้สำหรับการเลือกตั้งระดับรัฐ ได้แก่
    
     รัฐบรันเดินบวร์ค,
    
     เบรเมิน,
    
     ฮัมบวร์ค และ
    
     ชเลสวิช-ฮ็อลชไตน์
  • กำหนดไว้ที่ 16 ปีไว้สำหรับการเลือกตั้งระดับเทศบาล ได้แก่
    
     บาเดิน-เวือร์ทเทิมแบร์ค,
    
     เบอร์ลิน,
    
     รัฐบรันเดินบวร์ค,
    
     เบรเมิน,
    
     ฮัมบวร์ค,
    
     รัฐเมคเลินบวร์ค-ฟอร์พ็อมเมิร์น,
    
     นีเดอร์ซัคเซิน,
    
     นอร์ทไรน์-เว็สท์ฟาเลิน,
    
     รัฐซัคเซิน-อันฮัลท์,
    
     ชเลสวิช-ฮ็อลชไตน์ และ
    
     ทือริงเงิน[25]

ร[แก้]

• รวันดา กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• รัสเซีย กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• เรอูนียง กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• โรมาเนีย กำหนดไว้ที่ 18 ปี

ล[แก้]

• ลักเซมเบิร์ก กำหนดไว้ที่ 18 ปี โดยกำหนดให้ต้องไปใช้สิทธิ์กระมั่งอายุ 75 ปี ในปี ค.ศ. 2015 (พ.ศ. 2558) มีการลงประชามติระดับชาติเพื่อลดอายุที่มีสิทธิ์เลือกตั้งลงเหลือ 16 ปี แต่เป็นอันตกไปด้วยเสียงร้อยละ 81
• ลัตเวีย กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• ลาว กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• ลิกเตนสไตน์ กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• ลิทัวเนีย กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• ลิเบีย กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• เลโซโท กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• เลบานอน กำหนดไว้ที่ 21 ปี แม้จะมีความพยายามจะแก้เป็น 18 ปีแต่เป็นอันตกไปเมื่อวันที่ 22 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2010 (พ.ศ. 2553)[26]
• ไลบีเรีย กำหนดไว้ที่ 18 ปี

ว[แก้]

• วานูวาตู กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• วาลิสและฟูตูนา กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• เวลส์ กำหนดไว้ที่ 16 ปี สำหรับสำหรับการการเลือกสมาชิกรัฐสภาและสภาท้องถิ่น และ 18 ปีสำหรับพลเมืองเวลส์ทุกคนและผู้พำนักในการเลือกตั้งระดับสหราชอาณาจักร
• เวสเทิร์นสะฮารา ไม่ได้กำหนดไว้ (กำหนดไว้ที่ 18 ปีสำหรับผู้พำนักในเวสเทิร์นสะฮาราในควบคุมของโมร็อคโคในการเลือกตั้งของโมร็อคโค[27]
• เวเนซุเอลา กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• เวียดนาม กำหนดไว้ที่ 18 ปี

ศ[แก้]

• ศรีลังกา กำหนดไว้ที่ 18 ปี

ส[แก้]

• สก็อตแลนด์ กำหนดไว้ที่ 16 ปี
• สเปน กำหนดไว้ที่ 18 ปี (ยกเว้นการลงประชามติแยกแคว้นกาตาลุญญาออกเป็นรัฐอิสระในปี ค.ศ. 2014 (พ.ศ. 2557) ได้กำหนดไว้ที่ 16 ปี)
• สโลวาเกีย กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• สโลวีเนีย กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• สวิตเซอร์แลนด์ กำหนดไว้ที่ 18 ปี (16 ปีสำหรับการเลือกตั้งระดับรัฐและการเลือกตั้งระดับเทศบาลในรัฐกลารุส[28][29] [1/26])
• สวีเดน กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• สหรัฐอเมริกา กำหนดไว้ที่ 18 ปี อย่างไรก็ตาม ในหลายรัฐ บุคคลที่มีอายุ 17 ปีได้รับอนุญาตให้เลือกตั้งขั้นต้นหากผู้นั้นจะมีอายุ 18 ปีในหรือก่อนวันที่มีการเลือกตั้งเป็นการทั่วไป
• สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ ไม่ได้กำหนดไว้[27] แต่ได้กำหนดไว้ที่ 25 ปีในกรณีการเลือกสมาชิกสภาแห่งรัฐ โดยประกอบด้วยบุคคลเพียงบางส่วนจากพลเมืองทั้งหมดอย่างมีนัยสำคัญ (ในการกำหนดอายุขั้นต่ำขึ้นอยู่กับแต่ละรัฐ ซึ่งอาจมีความหลากหลายก็ได้)[30]
• สหราชอาณาจักร กำหนดไว้ที่ 18 ปี
  • สำหรับการลงประชามติเอกราช การเลือกสภาผู้แทน และการเลือกตั้งสภาท้องถิ่นของสก็อตแลนด์ กำหนดไว้ที่ 16 ปี[31]
  • สำหรับการการเลือกสมาชิกรัฐสภาและสภาท้องถิ่นของเวลส์ กำหนดไว้ที่ 16 ปี
• สาธารณรัฐคองโก กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• สาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• สาธารณรัฐโดมินิกัน กำหนดให้ผู้มีอายุ 18 ปีขึ้นไปและบุคคลที่สมรสแล้วต้องไปใช้สิทธิ์ ส่วนเจ้าหน้าที่ทหารและตำรวจไม่อนุญาตให้ไปใช้สิทธิ์ออกเสียง
• สาธารณรัฐแอฟริกากลาง กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• สิงคโปร์ กำหนดไว้ที่ 21 ปี

ห[แก้]

• หมู่เกาะคุก กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• หมู่เกาะเคย์แมน กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• หมู่เกาะโคโคส (คีลิง) กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• หมู่เกาะโซโลมอน กำหนดไว้ที่ 21 ปี
• หมู่เกาะเติกส์และเคคอส กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• หมู่เกาะนอร์เทิร์นมาเรียนา กำหนดไว้ที่ 18 ปี แต่ไม่สิทธิ์ในการเลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐแม้เป็นคนพื้นเมืองพลเมืองสหรัฐ
• หมู่เกาะบริติชเวอร์จิน กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• หมู่เกาะพิตแคร์น กำหนดไว้ที่ 16 ปีให้มีสิทธิ์อย่างทั่วถึง รวมทั้งผู้ที่พำนักไม่น้อยกว่า 3 ปี
• หมู่เกาะฟอล์กแลนด์ กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• หมู่เกาะแฟโร กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• หมู่เกาะมาร์แชลล์ กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• หมู่เกาะเวอร์จินของสหรัฐ กำหนดไว้ที่ 18 ปี แต่ไม่สิทธิ์ในการเลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐแม้พลเมือของเกาะจะเป็นพลเมืองสหรัฐ

อ[แก้]

• อเมริกันซามัว กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• ออสเตรเลีย กำหนดให้ผู้มีอายุ 18 ปีขึ้นไปต้องไปใช้สิทธิ์
• ออสเตรีย กำหนดไว้ที่ 16 ปี[32]
• อังกฤษ กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• อันดอร์รา กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• อัฟกานิสถาน กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• อาเซอร์ไบจาน กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• อารูบา กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• อาร์เจนตินา กำหนดไว้ที่ 16 ปี และให้ผู้มีอายุในช่วง 18-70 ปีต้องไปใช้สิทธิ์
• อาร์มีเนีย กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• อิเควทอเรียลกินี กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• อิตาลี กำหนดไว้ที่ 18 ปี และ 25 ปีในการเลือกตั้งวุฒิสภา
• อินเดีย กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• อินโดนีเซีย กำหนดไว้ที่ 17 ปี การบรรลุนิติภาวะโดยการสมรสในอายุก่อน 17 ปีไม่มีผล ยกเว้นทหารและตำรวจ
• อิรัก กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• อิสราเอล กำหนดไว้ที่ 18 ปี และ 17 ปีในการเลือกตั้งระดับเทศบาล
• อิหร่าน กำหนดไว้ที่ 18 ปี โดยมีการเปลี่ยนแปลงหลายครั้ง ได้แก่ จาก 15 ปีเป็น 18 ปีในปี ค.ศ. 2007 (พ.ศ. 2550) จากนั้นเปลี่ยนกลับเป็น 15 ปีในปี ค.ศ. 2009 (พ.ศ. 2552) และเปลี่ยนกลับเป็น 15 ปีในปี ค.ศ. 2011 (พ.ศ. 2554)[33][34][35][36]
• อียิปต์ กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• อุซเบกิสถาน กำหนดไว้ที่ 18 ปี[37]
• อุรุกวัย กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• เอกวาดอร์ กำหนดไว้ที่ 16 ปีให้มีสิทธิ์อย่างทั่วถึง และให้ผู้มีอายุในช่วง 18-65 ปีที่รู้หนังสือต้องไปใช้สิทธิ์ ส่วนในกรณีของผู้มีอายุที่มีสิทธิ์เลือกตั้งนอกจากกรณีนี้จะใช้สิทธิ์หรือไม่ก็ได้
• เอธิโอเปีย กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• เอริเทรีย กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• เอลซัลวาดอร์ กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• เอสโตเนีย กำหนดไว้ที่ 18 ปี และ 16 ปีในการเลือกตั้งท้องถิ่น
• เอสวาตีนี กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• แองโกลา กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• แองกวิลลา กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• แอนติกาและบาร์บูดา กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• แอฟริกาใต้ กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• แอลจีเรีย กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• แอลเบเนีย กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• โอมาน กำหนดไว้ที่ 21 ปี ยกเว้นทหารและตำรวจ
• ไอซ์แลนด์ กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• ไอล์ออฟแมน กำหนดไว้ที่ 16 ปี
• ไอร์แลนด์ กำหนดไว้ที่ 18 ปี

ฮ[แก้]

• ฮอนดูรัส กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• ฮ่องกง ในกรณีการเลือกตั้งทางตรง ได้กำหนดไว้ที่ 18 ปีอย่างทั่วถึงสำหรับผู้ที่พำนักอย่างถาวรในฮ่องกงภายใน 7 ปีที่ผ่านมา ส่วนการเลือกตั้งทางอ้อมได้จำกัดผู้มีสิทธิ์ไว้เฉพาะกลุ่มประมาณ 220,000 คนและสมาชิกจากองค์กรปกครองส่วนภูมิภาค เทศบาล และรัฐบาลกลางจำนวน 1,200 คน
• ฮังการี กำหนดไว้ที่ 18 ปี
• เฮติ กำหนดไว้ที่ 18 ปี

อ้างอิง[แก้]

1. ↑ Eybers, G. W., บ.ก. (1918). Select constitutional documents illustrating South African history, 1795-1910. London: Routledge. p. 495. สืบค้นเมื่อ 2018-11-27. Wet No. 5, 1890 [...] Om kiezer te zijn, moet men den ouderdom van 16 jaren bereikt hebben. [Law No. 5, 1890 ... In order to be a voter one must have reached the age of 16 years.]
2. ↑ "Lowering the Minimum Voting Age to 18 Years - Pro and Con Arguments", Constitutional Revision Study Documents of the Maryland Constitutional Convention Commission, 1968. Retrieved 5 February 2007.
3. ↑ w:en:Representation of the People Act 1969
4. ↑ "Comparative data". ACE - The Electoral Knowledge Network. สืบค้นเมื่อ 5 August 2019.
5. ↑ Young voters hope to reform Japan's 'silver democracy'. The Japan Times. Published 8 July 2016. Retrieved 7 November 2018.
6. ↑ Moosa, A.S.I. (1 เมษายน 2007). "The murderous dictator and the 'Bullet-Ballot' propaganda". Dhivehi Observer. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 29 มิถุนายน 2007. สืบค้นเมื่อ 6 กรกฎาคม 2007.
7. ↑ HeveeruOnline "Committee supports lowering voting age to 18 for referendum Mar 20, 2007" เก็บถาวร 2 เมษายน 2015 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน Retrieved 8 March 2015.
8. ↑ "Comparative Data —". aceproject.org. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 7 มกราคม 2016. สืบค้นเมื่อ 14 มีนาคม 2013.
9. ↑ Εφημερίδα της Κυβερνήσεως τη Ελληνικής Δημοκρατίας [Government Gazette of the Hellenic Republic] (ภาษากรีก), vol. A, Athens: National Publishing House, 27 July 2016, สืบค้นเมื่อ 12 February 2019
10. ↑ "(3rd LD) National Assembly passes electoral reform bill amid opposition lawmakers' protest". Yonhap News Agency. 27 December 2019. สืบค้นเมื่อ 8 January 2020.
11. ↑ "NK constitute law". Unibook.unikorea.go.kr. 8 October 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-01-16. สืบค้นเมื่อ 15 January 2013.
12. ↑ Reform (Guernsey) Law, 1948, s. 28(1) เก็บถาวร 4 กรกฎาคม 2008 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน; amended by Reform (Guernsey) (Amendment) Law, 2007 (adopted on 31 October 2007, sanctioned on 12 December and registered and coming into force on 19 December).
13. ↑ Kosovo. Youthpolicy.org. Retrieved 6 January 2019.
14. ↑ "Legal Voting Age by Country". WorldAtlas. 7 September 2017. สืบค้นเมื่อ 26 November 2019.
15. ↑ "NA panel lowers voting age to 18". kuwaittimes.net. 18 January 2012. สืบค้นเมื่อ 4 February 2012.[ลิงก์เสีย]
16. ↑ Inter-Parliamentary Union. "IPU PARLINE database: SEYCHELLES (National Assembly), Full text". Ipu.org. สืบค้นเมื่อ 15 January 2013.
17. ↑ "Constitution of the Republic of Serbia". srbija.gov.rs. สืบค้นเมื่อ 5 March 2007.
18. ↑ Young voters hope to reform Japan’s ‘silver democracy’. The Japan Times. Published 8 July 2016. Retrieved 7 November 2018.
19. ↑ Japan lowers minimum voting age for constitutional referendums to 18. The Japan Times. Published 21 June 2018. Retrieved 7 November 2018.
20. ↑ Inter-Parliamentary Union. "IPU PARLINE database: TUNISIA (Al-Majlis Al-watani Al-Taasisi), Electoral system". Ipu.org. สืบค้นเมื่อ 15 January 2013.
21. ↑ "IPU PARLINE database: BAHRAIN (Majlis Al-Nuwab), Electoral system". archive.ipu.org.
22. ↑ "Militares y policías podrán votar en las próximas elecciones". terra. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-01-08. สืบค้นเมื่อ 15 January 2013.
23. ↑ Mutalib, Zanariah Abd (2019-10-10). "Penguatkuasaan undi 18 tahun selewat-lewatnya Julai 2021". BH Online (ภาษามาเลย์). สืบค้นเมื่อ 2020-03-10.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
24. ↑ (ในภาษายูเครน) Перший крок до зриву виборів (The first step to disrupt the elections), w:en:Ukrayinska Pravda (9 April 2012)
25. ↑ Wahlrecht Wikipedia German Wikipedia article containing all references for each state. Retrieved 11 October 2014.
26. ↑ "Lebanon shoots down bill to lower voting age". Middle-east-online.com. 22 กุมภาพันธ์ 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 12 เมษายน 2013. สืบค้นเมื่อ 15 มกราคม 2013.
27. ↑ 27.0 27.1 "Suffrage". www.cia.gov. 2009. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 มกราคม 2008. สืบค้นเมื่อ 26 พฤศจิกายน 2009.
28. ↑ "Swiss canton drops voting age to 16". AP/International Herald Tribune Europe. 6 May 2007. สืบค้นเมื่อ 9 May 2007.
29. ↑ "Glarus lowers voting age to 16". 24 Heures. 7 May 2007. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-03-12. สืบค้นเมื่อ 9 May 2007.
30. ↑ Inter-Parliamentary Union (16 February 2011). "IPU PARLINE database: UNITED ARAB EMIRATES (Majlis Watani Itihadi), Electoral system". Ipu.org. สืบค้นเมื่อ 15 January 2013.
31. ↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ scotlandcut
32. ↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ final Austria Bill
33. ↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ Iran increase
34. ↑ "Iran: Council of Ministers Approves Lowering Voting Age". Library of Congress. 2009-06-12. สืบค้นเมื่อ 22 March 2013.
35. ↑ "Voting Age back to 18". Jame Jam Online. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-05-13. สืบค้นเมื่อ 2020-05-23.
36. ↑ "Voting Age". Khabar Online. 2013-06-14.
37. ↑ "Comparative Data —". aceproject.org.

ดูเพิ่ม[แก้]

• Hyde, Martin (2001). Democracy education and the Canadian voting age (Ph.D thesis). University of British Columbia. hdl:2429/12999.
• Folkes, Alex (January 2004). "The case for votes at 16". Representation. 41 (1): 52–56. doi:10.1080/00344890408523288.
• Cowley, Philip; Denver, David (January 2004). "Votes at 16? The case against". Representation. 41 (1): 57–62. doi:10.1080/00344890408523289.
• Melo, Daniela F.; Stockemer, Daniel (January 2014). "Age and political participation in Germany, France and the UK: a comparative analysis". Comparative European Politics. 12 (1): 33–53. doi:10.1057/cep.2012.31. Abridged version (pdf).
• Chan, T.W. & Clayton, M. 2006, "Should the Voting Age be Lowered to Sixteen? Normative and Empirical Considerations", Political Studies, vol. 54, no. 3, pp. 533–558.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

• Field Listing - Suffrage from the CIA World Factbook
• A more complete list of voting ages around the world (in German)
• Youth Suffrage Resources