ใบงาน เรื่อง ภาษาพูด ภาษาเขียน หน่วยที่ 4

สาระสำคัญ/ความคิดรวมยอด

ภาษาพูด เป็นภาษาที่ใช้ในการสื่อสารเฉพาะกลุ่มที่มีความสนิทสนมกัน ลักษณะของภาษาไม่เคร่งครัดมากนัก ส่วนภาษาเขียนเป็นภาษาที่มีระดับทางการ ในการสื่อสารให้มีประสิทธิภาพนั้น ต้องเลือกใช้ภาษาที่มีความเหมาะสมกับโอกาส กาลเทศะและระดับของบุคคล

ตัวชี้วัด/จุดประสงค์การเรียนรู้

ตัวชี้วัด ท ๔.๑ ป.๕/๓ เปรียบเทียบภาษาไทยมาตรฐานกับภาษาถิ่น

จุดประสงค์                                                                                                                  

ด้านความรู้ ความเข้าใจ (K)                                                                                                        

๑. อธิบายลักษณะของภาษาพูดและภาษาเขียนได้

ด้านทักษะ/กระบวนการ (P)

๒. เปรียบเทียบการใช้ภาษาพูดกับภาษาเขียนได้

ด้านคุณลักษณะ เจตคติ ค่านิยม (A)                                                                                                   

๓. ใช้ภาษาพูดกับภาษาเขียนได้เหมาะสม

การวัดผลและประเมินผล

๑ ประเมินการเปรียบเทียบภาษาพูดและภาษาเขียน

สาระสำคัญ/ความคิดรวมยอด

ภาษาพูด  คือ ภาษาเฉพาะกลุ่ม  หรือเรียกว่า ภาษษปาก เช่น พวกภาษากลุ่มวัยรุ่น บางครั้งฟังแล้วดูไม่สุภาพ มักใช้พูดระหว่างคนที่สนิทสนมกันมาก ๆ

ภาษาเขียน คือ  ภาษาเขียนที่ลักษณะเคร่งครัด ในหลักทางภาษา เรียกว่า ภาษาแบบแผน ระดับไม่เคร่งครัดมากนัก เรียกว่า ภาษากึ่งแบบแผน หรือ ภาษาไม่เป็นทางการ

ตัวชี้วัด/จุดประสงค์การเรียนรู้

ตัวชี้วัด

ท 4.1  ม.1/4   วิเคราะห์ความแตกต่างของภาษาพูดและภาษาเขียน

จุดประสงค์การเรียนรู้

     1. มีความรู้ความเข้าใจความแตกต่างระหว่างภาษาพูดและภาษาเขียน

                2. ใช้ภาษาพูดและภาษาเขียนได้อย่างถูกต้อง และเหมาะสมกับกาลเทศะ

การวัดผลและประเมินผล

1. วิธีการ

- สังเกตพฤติกรรมการเรียนของนักเรียนรายบุคคล

- ตรวจใบงานเรื่อง ภาษาพูด-ภาษาเขียน

2. เครื่องมือ

- แบบสังเกตพฤติกรรมการเรียนของนักเรียนรายบุคคล

- ใบงานเรื่อง ภาษาพูด-ภาษาเขียน          

3. เกณฑ์

- ผ่านเกณฑ์การประเมินร้อยละ 80 ขึ้นไป