การพูดโน้มน้าวใจ เรื่อง การอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม

การรณรงค์รักษาสิ่งแวดล้อมในยุคนี้

‘ปัญหาสิ่งแวดล้อม’ จัดเป็นอีกหนึ่งปัญหาซึ่งมีความสำคัญเป็นอันดับต้นๆ ในโลก ณ ปัจจุบันนี้ โดยเป็นผลโดยตรงอันมาจากน้ำมือของมนุษย์เนื่องมาจากความต้องการพื้นฐาน รวมเข้ากับความต้องการในความสะดวกสบาย ในด้านต่างๆอย่างไร้ขีดจำกัด หากแต่ยิ่งประชากรมนุษย์เพิ่มจำนวนมากขึ้นเท่าไหร่ ก็ยิ่งมีการทำลายทรัพยากรธรรมชาติมากขึ้นเท่านั้น ด้วยเหตุนี้จึงทำให้สิ่งแวดล้อมค่อยๆเสื่อมโทรมลง จนกระทั่งเริ่มส่งผลกระทบในระดับวงกว้างอย่างน่าใจหาย

แวดล้อมสิ่งสำคัญที่ต้องดูแลและให้ความใส่ใจ

การดูแลสิ่งแวดล้อม เป็นเรื่องสำคัญของมนุษย์ทุกคน ทุกวัย ต้องช่วยกันดูแล ซึ่งจำเป็นต้องให้มนุษย์ ยอมเสียสละความสะดวกสบายบางเรื่องออกไปบ้าง โดยการใช้ชีวิตตามใจตนเอง และไม่เข้าเป็นเรื่องเดียวกันกับหลักการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมนั้น นับเป็นหนึ่งในสาเหตุหลักของปัญหานี้ โดยการจะทำให้ผู้คนหันมาตระหนัก ก่อนอื่นก็ต้องหาวิธีเปลี่ยนความคิดของเขาให้ได้เสียก่อนว่าสิ่งนี้มีประโยชน์จริงๆ

โดยการรณรงค์ทางด้านสิ่งแวดล้อมซึ่งมีมาตั้งแต่อดีตนั้น มักกระทำอย่างไม่ยั่งยืนเสียเท่าไหร่ เพราะจะมีการรณรงค์กันเป็นพักๆ  เป็นช่วงๆ โดยเมื่อเกิดเรื่องที่น่าวิตกกังวลขึ้นมาก็ค่อยออกมารณรงค์กัน ซึ่งการกระทำเช่นนี้จะไม่เกิดประสิทธิภาพมากพอ ในการที่จะเปลี่ยนความคิดของประชาชน ให้เกิดความตระหนัก และความตระหนักนี้ยังต้องมาพร้อมแรงบันดาลใจอันยิ่งใหญ่ ในการช่วยแก้ไขปัญหาสิ่งแวดล้อม รวมทั้งสร้างแรงกระตุ้นในการรณรงค์ให้แก่ประชาชนทั้งประเทศ ซึ่งเป็นเรื่องยากในการคิดค้นพร้อมแสวงหากิจกรรม ในการจะที่สร้างกระแสอนุรักษ์ได้มากขนาดนั้น เนื่องจากการตระหนักรู้ของคนเราไม่เท่ากัน

การรณรงค์ต้องมีการวางแผนอย่างเป็นระบบ

เริ่มจากภาครัฐต้องรณรงค์อย่างมีระบบพร้อมวางแผนยุทธศาสตร์อย่างมีขั้นตอนแบบค่อยเป็นค่อยไป โดยต้องยอมรับเสียก่อนว่า การที่จะให้คนไทยเปลี่ยนวิถีชีวิตไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะอันเนื่องมาจากความเคยชินแบบเดิมๆ หากแต่ถึงอย่างไรก็ตามประชาชนส่วนใหญ่ของประเทศย่อมตระหนักรู้ดีอยู่แล้ว ไม่ว่าจะเรื่องการประหยัดพลังงาน หรือการลดขยะ รู้ว่าสิ่งใดทำแล้วดี หากแต่ยอมไม่ทำ เนื่องจากยังติดความสบายอยู่ เพราะฉะนั้นนอกเหนือจากจะต้องมีการรณรงค์อย่างเข้มข้นแล้ว ยังต้องมาพร้อมการปฏิบัติอย่างต่อเนื่องทันที

ต้องฝึกตั้งแต่เล็ก

โดยสิ่งแวดล้อม ยังเป็นเรื่องของวินัยการกิน อยู่ ใช้ ซึ่งต้องดีฝึกกันตั้งแต่เด็กเลย ซึ่งจากกระบวนการตรงนี้นี่เอง ที่โรงเรียนและครูจะเข้ามามีส่วนช่วยผลักดันเป็นอย่างมาก เริ่มจากขั้นตอนง่ายๆด้วยการเป็นตัวอย่างที่ดีให้แก่เด็ก ต้องฝึกฝน ให้เด็กมีระเบียบวินัย รวมทั้งกระตุ้นให้เกิดจิตสำนึกพร้อมรักษาสิ่งแวดล้อมอยู่เสมอ เช่น สอนให้เขาพกถุงผ้าไปซื้อขนม สอนให้ปิดไฟเมื่อไม่ใช้ สอนให้แยกประเภทขยะ เป็นต้น

ถ้ามนุษย์ทุกคนดำเนินชีวิตได้อย่างถูกต้อง ก็จะเกิดความสมดุลขึ้นมา สำหรับวิธีดีที่สุดและทุกคนสามารถทำได้ ก็คือ ‘คิดทุกอย่างก่อนใช้ รวมทั้งต้องใช้ทุกอย่างด้วยความประหยัด’ สำหรับประชาชนทั่วไปไม่ต้องมองไปไหนไกล หากแต่ให้เริ่มจากสิ่งที่อยู่ใกล้ตัว เช่น บ้าน , โรงเรียน รวมทั้งที่ทำงาน เช่น ใช้ผ้าเช็ดสิ่งของเช็ดสิ่งต่างๆ แทนการใช้ทิชชู่ , การแยกขยะ ซึ่งจะทำให้การกำจัดขยะง่ายขึ้น นอกจากนี้ขยะในบางประเภทยังสามารถรีไซเคิลพร้อมกลับมาใช้ใหม่ได้ เปลี่ยนมาใช้จักรยานเมื่อซื้อของใกล้บ้าน เลือกซื้อบรรจุภัณฑ์ถุงเติม ใช้ถุงผ้า เป็นต้น

ถ้าทำคนล่ะนิด ก็จะกลายเป็นการแพร่สู่สังคมในวงกว้าง ก็จะทำให้หลายๆคนได้ตระหนักถึงผลกระทบที่จะตามมา จากการใช้ทรัพยากรธรรมชาติที่เต็มไปด้วยความสิ้นเปลือง การยอมเสียสละความสะดวกเพียงเล็กน้อย เพื่อทำให้โลกของเราดีขึ้นและคืนธรรมชาติอันบริสุทธิ์กลับมา