ประเทศผู้ผลิตน้ำมันในอาเซียน คือ

วันพฤหัสบดีที่ 9 มิถุนายน 2565  

รายละเอียด

ไขที่มา...ทำไมราคาน้ำมันไทย – อาเซียน ถึงต่างกัน?

.

สถานการณ์ราคาพลังงานตลาดโลกที่ยังผันผวนต่อเนื่อง ส่งผลให้เกิดวิกฤตเศรษฐกิจทั่วโลก นายกรัฐมนตรี มีข้อห่วงใยและกำชับทุกฝ่ายสร้างการรับรู้ให้ประชาชนมีความเข้าใจที่ถูกต้องในเรื่องราคาน้ำมันของไทย โดยย้ำว่าราคาน้ำมันไทยไม่ได้แพงที่สุดในอาเซียน และรัฐบาลให้ความสำคัญกับการรักษาความมั่นคงด้านพลังงานของประเทศ

.

กระทรวงพลังงาน ชี้แจงว่าท่ามกลางสถานการณ์สงครามระหว่างรัสเซีย - ยูเครน เป็นเหตุให้อุปทานพลังงานลดลง ประกอบกับสถานการณ์โควิดในหลายประเทศดีขึ้น ทำให้ความต้องการใช้พลังงานเพิ่มสูงขึ้น ส่งผลต่อราคาเชื้อเพลิงและค่าครองชีพของประชาชนที่ปรับตัวสูงขึ้นทั่วโลก

.

หากเปรียบเทียบราคาน้ำมันของไทยกับประเทศเพื่อนบ้าน ที่นำเข้าน้ำมันเช่นเดียวกับประเทศไทย มีต้นทุนเนื้อน้ำมันไม่ต่างกันมากนัก เพราะราคาที่ซื้อ - ขาย จะอ้างอิงจากราคาตลาดโลก

.

แต่ปัจจัยที่ทำให้ราคาน้ำมันที่ขายในแต่ละประเทศแตกต่างกันก็คือ โครงสร้างน้ำมันของแต่ละประเทศ ที่แต่ละประเทศมีมาตรการภาษี และระบบการเก็บเงินเข้ากองทุนหรืออุดหนุนราคาพลังงานที่แตกต่างกัน ซึ่งประเทศมาเลเซียหรือบรูไน มีราคาน้ำมันถูกกว่าประเทศอื่น ๆ เพราะเป็นประเทศผู้ผลิตและส่งออกน้ำมัน จึงไม่ได้เก็บภาษีส่วนนี้

.

ในส่วนของประเทศไทย รัฐบาลได้ดูแลราคาน้ำมันมาอย่างต่อเนื่องโดยใช้เงินกองทุนน้ำมันเชื้อเพลิงอุดหนุนราคาน้ำมันดีเซลรวมถึงการลดภาษี และล่าสุดได้ลดการจัดเก็บเงินกองทุนน้ำมันเชื้อเพลิงในส่วนของน้ำมันกลุ่มเบนซิน เพื่อบรรเทาความเดือดร้อนของประชาชน

จุดแข็งแต่ละประเทศในอาเซียน

• ประเทศกัมพูชา ได้แก่ ทรัพยากรธรรมชาติที่หลากหลายและอุดมสมบูรณ์ โดยเฉพาะน้ำ ป่าไม้และแร่ชนิดต่างๆ
• ประเทศไทย ได้แก่ มีแรงงานจำนวนมาก ที่ตั้งเหมาะแก่การเป็นศูนย์กลางโครงข่ายเชื่อมโยงการคมนาคมด้าน ต่างๆ เป็นฐานการผลิตสินค้าอุตสาหกรรมและสินค้าเกษตรหลากหลายรายใหญ่ของโลก
• ประเทศบรูไน ได้แก่ รายได้เฉลี่ยต่อคน/ต่อปี อยู่ในอันดับที่ 2 ของอาเซียนและอันดับ26 ของโลก เป็นผู้ส่งออก น้ำมันและมีปริมาณการสำรองน้ำมันเป็นอันดับ 4 ของอาเซียน
• ประเทศพม่า ได้แก่ มีทรัพยากรธรรมชาติ น้ำมันและก๊าซธรรมชาติจ านวนมาก มีพรมแดนเชื่อมโยงจีนและอินเดีย
• ประเทศฟิลิปปินส์ ได้แก่ มีประชากรจำนวนมากอันดับที่ 12 ของโลก แรงงานทั่วไปมีความรู้ สามารถสื่อสาร ภาษาอังกฤษได้
• ประเทศมาเลเซีย ได้แก่ มีประมาณการสำรองน้ำมันมากเป็นอันดับที่3 และก๊าซธรรมชาติมากเป็นอันดับที่2 ของเอเชียแปซิฟิก ระบบโครงสร้างพื้นฐานครบวงจรและแรงงานมีทักษะ
• ประเทศลาว ได้แก่ การเมืองมีเสถียรภาพ มีทรัพยากรธรรมชาติที่อุดมสมบูรณ์โดยเฉพาะน้ำและแร่ชนิดต่างๆ
• ประเทศเวียดนาม ได้แก่ มีประชากรเป็นจ านวนมากอันดับที่14 ของโลก มีแนวชายฝั่งทะเลยาวกว่า 3,200 กิโลเมตร
• ประเทศสิงคโปร์ ได้แก่ รายได้เฉลี่ยต่อคน/ต่อปี สูงที่สุดของอาเซียนและติดอันดับ15 ของโลก เป็นศูนย์กลางทางการเงินระหว่างประเทศ มีที่ตั้งเอื้อต่อการเป็นศูนย์กลางการเดินเรือ
• ประเทศอินโดนีเซีย ได้แก่ มีประชากรมากเป็นอันดับ4 ของโลก และมากที่สุดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มีชาว มุสลิมมากที่สุดในโลก มีทรัพยากรธรรมชาติที่หลากหลายและจ านวนมาก โดยเฉพาะถ่านหิน น้ำมัน ก๊าซธรรมชาติ โลหะต่างๆ

ข้อมูลเพิ่มเติม

• ความเป็นมา Asean ฉบับเต็มคลิ๊กที่นี่   >> Download <&lt;
• ข้อมูลภูมิภาคอาเซียน คลิ๊กที่นี่   >> Download <<
• Asean คืออะไร คลิ๊กที่นี่   >> Asean คืออะไร <<
• AEC คืออะไร คลิ๊กที่นี่   >> AEC คืออะไร <&lt;

รายชื่อประเทศเรียงตามการส่งออกน้ำมัน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

แผนที่ประเทศตามการส่งออกน้ำมัน, 2006

ด้านล่างนี้เป็นรายชื่อประเทศเรียงตามการส่งออกน้ำมัน เป็นข้อมูลของเดอะเวิลด์แฟกต์บุ๊ก และข้อมูลอื่น[1] หลายประเทศรนำเข้าน้ำมัน และส่งออกมากกว่านำเข้าน้ำมัน

ประเทศ[แก้]

อันดับที่ ประเทศ การส่งออก (บาเรล/วัน) ข้อมูล

1	ซาอุดีอาระเบีย	7,416,000	2013
2	รัสเซีย	4,888,000	2013
3	อิรัก	3,301,000	2016
4	แคนาดา	3,210,000	2015
5	สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์	2,637,000	2013
6	ไนจีเรีย	2,231,000	2013
7	แองโกลา	1,745,000	2013
8	คูเวต	1,711,000	2013
9	เวเนซุเอลา	1,548,000	2013
10	คาซัคสถาน	1,466,000	2013
11	กาตาร์	1,303,000	2013
12	นอร์เวย์	1,255,000	2013
13	เม็กซิโก	1,193,000	2016
14	สหรัฐ	1,162,000	2015
15	แอลจีเรีย	1,146,000	2013
16	อิหร่าน	1,042,000	2013
17	สหราชอาณาจักร	862,000	2015
18	โคลอมเบีย	859,000	2016
19	ลิเบีย	834,100	2013
20	โอมาน	806,000	2013
21	บราซิล	619,100	2010
22	เอกวาดอร์	413,000	2013
23	อินโดนีเซีย	338,100	2010
24	อิเควทอเรียลกินี	319,100	2010
25	ออสเตรเลีย	314,100	2010
26	ซูดานใต้	291,800	2010
27	สาธารณรัฐคองโก	290,000	2011
28	มาเลเซีย	269,000	2012
29	กาบอง	225,300	2010
30	เวียดนาม	188,000	2012
31	เยเมน	175,200	2010
32	เดนมาร์ก	155,200	2010
33	บาห์เรน	152,600	2012
34	ซีเรีย	152,400	2010
35	บรูไน	147,900	2010
36	ชาด	125,700	2010
37	ซูดาน	97,270	2010
38	อาร์เจนตินา	90,920	2010
39	ติมอร์-เลสเต	87,000	2010
40	อียิปต์	85,000	2010
41	คิวบา	83,000	2012
42	ตูนิเซีย	77,980	2010
43	ตรินิแดดและโตเบโก	75,340	2010
44	เติร์กเมนิสถาน	67,000	2012
45	แคเมอรูน	55,680	2010
46	นิวซีแลนด์	47,290	2010
47	สหรัฐ	41,640	2010
48	เนเธอร์แลนด์	35,500	2013
49	จีน	33,000	2013
50	ไทย	32,200	2011
51	โกตดิวัวร์	32,190	2010
52	ปาปัวนิวกินี	28,400	2010
53	แอลเบเนีย	23,320	2013
54	สาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก	22,240	2010
55	ฟิลิปปินส์	20,090	2010
56	กรีซ	17,020	2010
57	เปรู	15,610	2012
58	เยอรมนี	14,260	2010
59	กัวเตมาลา	10,960	2010
60	เอสโตเนีย	7,624	2010
61	ซูรินาม	7,621	2010
62	มอริเตเนีย	7,337	2010
63	อิตาลี	6,300	2010
64	มองโกเลีย	5,680	2010
65	เบลีซ	4,345	2010
66	โปแลนด์	3,615	2011
67	ลิทัวเนีย	2,181	2010
68	ไอร์แลนด์	1,858	2010
69	โรมาเนีย	1,604	2010
70	บาร์เบโดส	765	2010
71	จอร์เจีย	531	2012
72	เช็กเกีย	404	2010
73	สโลวาเกีย	263	2010
74	โบลิเวีย	61	2013

อ้างอิง[แก้]

1. ↑ //www.eia.gov/countries/index.cfm?topL=exp